رييس انجمن عکاسان تئاتر گفت: بسياري از عکس‌هايي که عکاسان تئاتر مي‌گيرند به دليل شرايط نامناسب، ديده نمي‌شوند و در هارد کامپيوترها خاک مي‌خورند. ابراهيم حسيني درباره وضعيت عکاسي تئاتر در ايران گفت: بزرگترين مشکل عکاسان تئاتر بحث درآمدزايي آن‌هاست. متأسفانه هنوز يک تعرفه مشخص براي عکاسان تئاتر در نظر گرفته نشده است. مشخص نيست يک عکاس با 15 سال سابقه براي چهار جلسه عکاسي چقدر حقوق دريافت مي‌کند و اين حقوق يک مبلغ توافقي بين عکاس و کارگردان است. البته پيش از اين قيمت کار بچه‌ها توسط انجمن عکاسان خانه تئاتر تعيين شد اما هيچ‌وقت به مرحله اجرا درنيامد. عکاساني که در تئاتر کار مي‌کنند حداقل 15 ميليون پول دوربين‌شان است و بودجه‌اي براي آن‌ها در نظر گرفته نشده است. همين باعث مي‌شود کساني که در اين حوزه فعال هستند دلسرد شوند و به سمت کارهاي ديگر بروند.
او افزود: خيلي از عکس‌هايي که در تئاتر ثبت مي‌شود در هارد کامپيوتر خاک مي‌خورد. اين عکس‌ها يا در شبکه‌هاي اجتماعي ديده و يا فراموش مي‌شوند. يکي از خواسته‌هاي عکاسان تئاتر اين است که عکس‌هايشان بين مردم بيايد و ديده شود. تجربه ثابت کرده که مردم خيلي از عکس‌هاي نمايش استقبال مي‌کنند. در نمايشگاهي که سال گذشته در زيرگذر چهارراه وليعصر (عج) از کار عکاسان تئاتر برگزار شد ما روزي 5000 نفر مخاطب داشتيم که خيلي از آن‌ها با ديدن عکس‌ها و ارتباط با آن‌ها ترغيب مي‌شدند که به ديدن نمايش بروند و همين باعث تحقق شعار تئاتر براي همه مي‌شود.
رييس انجمن عکاسان تئاتر همچنين به شکل‌گيري اين انجمن و فعاليت‌هاي آن اشاره اظهار کرد: انجمن شهريور سال 86 اعلام موجوديت کرد و اسفند همان سال هيأت مديره آن انتخاب شدند. شکل گيري انجمن حاصل يک پروسه 10 ساله بود که توسط عکاسان مختلفي دنبال مي‌شد و سرانجام در آن سال به نتيجه رسيد. از آن سال تا امروز عکاسان انجمن در هفت دوره جشنواره تئاتر فجر کتاب آثار خود را منتشر مي‌کنند. همچنين از سال 87 تا 92 مسابقه عکاسي تئاتر برگزار مي‌شود. پس از شکل‌گيري انجمن نمايشگاه‌ها، سمينارها و ورک‌شاپ‌هاي بسياري برگزار شد که پيش از بوجود آمدن انجمن چنين فعاليت‌هايي انجام نمي‌شد.
حسيني ادامه داد: اين فعاليت‌هايي که گفته شد بيشتر فرهنگي هستند اما در اين سال‌ها انجمن حالت صنفي پيدا کرده است. اما براي ادامه فعاليت‌هاي خودش نياز به حمايت مرکز هنرهاي نمايشي دارد. متأسفانه هنوز نام عکاس تئاتر در بين عواملي که در قرارداد نوشته مي‌شود، نيست و آن‌ها هيچ حق‌الزحمه‌اي از اين نظر دريافت نمي‌کنند. اين کارگردان کار است که ازهزينه‌هاي جنبي نمايش دستمزدي که بسيار پايين است را براي عکاس نمايش در نظر مي‌گيرد.
او همچنين عنوان کرد: يکي از خواسته‌هاي انجمن اين است که عکاس نمايش به عنوان عنصر ثابت آن به رسميت شناخته شود. متأسفانه ما در برگه قراردادها هيچ‌وقت اسمي از عکاس تئاتر نمي‌بينيم. البته رسيدن به اهداف انجمن خيلي زمان‌بر است. از طرف ديگر از زماني که پديده ديجيتال بوجود آمد عکاسان تئاتر خيلي زياد شدند چون فعاليت در فضاهاي بيرون سخت است و نياز به مجوز دارد خيلي از عکاس‌ها به سمت تئاتر هجوم مي‌آورند و جذابيت هاي اين شاخه از عکاسي هم مزيد بر علت شده است.
اين عکاس تئاتر خاطر نشان کرد: عکاسي تئاتر ما پتانسيل بسيار خوبي دارد اما چاپ يک کتاب با 50 عکس در سال جوابگوي اين ظرفيت و پتانسيل نيست. انجمن ما در حال حاضر 40 عضو دارد و بايد به همه آن‌ها توجه شود. خوشبختانه الان اجراي ويژه عکاسان براي نمايش‌ها مي‌گذارند که عکاسان مي‌روند و عکس مي‌گيرند تا علاوه بر عکاسي که عضو گروه نمايش است يک عکاس از طرف انجمن نيازهاي گروه نمايشي را تأمين کند. البته اين همکاري شرايط خاصي دارد و مشکلاتي چون علاقه نداشتن کارگردان و يا غيرممکن بودن حضور عکاس در بين گروه از جمله اين مشکلات است.
ابراهيم حسيني عکاسي تئاتر را از سال 75 آغاز کرده و تاکنون از بيش از 500 نمايش عکاسي کرده است. او داور و دبير چندين دوره مسابقه عکاسي تئاتر بوده و کتاب «ماه در قاب» را از عکس‌هاي تئاتر خودش در سال 85 منتشر کرده است.
تهيه و تدوين: گروه فرهنگ و هنر سيمرغ www. منبع:isna.ir مطالب پيشنهادي:
نوآوري سيمين بهبهاني در غزلنامۀ خواندني يک ژاپني به امام رضاآنتوني کوئين نمي‌دانست فارسي را اينقدر خوب حرف مي‌زند!زندگي عاشقانه امين حيايي و نيلوفر خوش خلق!خدا افرادي مانند پارسا پيروزفر را زياد کند