چه خبر -
تنهايي بار سنگيني به قلب وارد مي کند و داشتن روابط اجتماعي وسيع باعث تقويت آن مي شود. تنهايي حقيقتاً به قلب استرس وارد مي کند، در نتيجه بر سيستم گردش خون نيز اثر دارد و ممکن است فشار خون بالا يا افزايش کلسترول ايجاد شود. روابط اجتماعي، صميميت و محبت به سلامت قلب و عروق کمک مي کند. بسياري از ما از اين موضوع آگاه نيستيم. در اواسط سال 1٩٩0 به اين موضوع پرداخته شد که چطور تنهايي بر سلامتي فرد تاثير مي گذارد. محققان بر روي اين موضوع کار مي کردند که چگونه تنهايي با مشکلات جسمي ارتباط دارد و در اثر تنهايي از ضعيف شدن سيستم ايمني گرفته تا کاهش طول عمر روي مي دهد. تنهايي يک دريافت دروني است و به معناي زنگي يک نفره نيست. ممکن است فردي که به تنهايي زندگي مي کند با خانواده و دوستان رفت و آمد داشته باشد و کاملا مورد حمايت اجتماعي آنان باشد و در عوض فردي در کنار افراد خانواده و دوستان احساس تنهايي کند. علاقه نداشتن به ارتباطات جديد و متفاوت، احساس انزوا و تنها بودن يک احساس فردي است. اين که چگونه تنها بودن به سيستم گردش خون آسيب مي زند و يا اينکه ارتباط با ديگران باعث بهبود آن مي شود، هنوز مشخص نيست. يک نظريه اين است که ارتباط موثر با ديگران، نواحي از مغز را فعال مي کند که بدن را آرام مي کند و در موقعيتي آماده، براي مواجهه با خطر نگه مي دارد. در نتيجه مسيري از هورمونها فعال مي شوند که ميزان فشار خون، انعطاف پذيري عروق و التهابها را تحت تاثير قرار مي دهد. اينها عوامل زمينه اي بيماري قلبي هستند. اگرچه هر فردي مي تواند احساس تنهايي کند اما اين موضوع در بين افراد مسن شيوع بيشتري دارد. اين افراد در اکثر موارد به دور از فرزندان خود و يا دوستان هستند. برقراري ارتباط جديد براي افراد تنها کار ساده اي نيست. اما مي توان قدرتمندانه و با شجاعت براي ايجاد يک زندگي اجتماعي گام برداشت. پيوستن به انجمنها، داير کردن کلاس، کارهاي مذهبي، و شرکت در فعاليتهاي اجتماعي مفيد است. براي برخي افراد انجام دادن اين کارها مشکلتر از صعود به قله ي اورست است! اين افراد براي آغاز بايد ريشه ها ي اصلي تنهايي خود را بشناسند. ممکن است علت آن کمبود انرژي و يا افسردگي باشد. يا ممکن است اضطراب موقعيتهاي اجتماعي را براي آنان نفوذ ناپذير جلوه دهد. به هر علت اين افراد از برقراري ارتباط و يا حفظ آن خودداري مي کنند. بسياري از افراد نياز به عمل جراحي قلب دارند که با تيغ گفتار درماني انجام مي شود! اگر تنهايي مشکل طولاني مدتي باشد نياز به مشاوره با روانشناس و يا روان پزشک دارد تا ريشه مشکلات شناسايي شود و به آنان مهارتها و روشهاي برقراري ارتباط آموزش داده شود. اگر شما نيز احساس تنهايي مي کنيد، در اولين قدم توصيه مي کنيم که ديگران را دوست داشته باشيد. سعي کنيد به هر طريقي که مي توانيد به آنان کمک کنيد. مي توانيد به کودکان در امر آموختن کمک کنيد. اختصاص دادن زماني براي ارتباطات اجتماعي در واقع مراقبت بيشتر از سلامتي خود است. افرادي که اجتماعي هستند طول عمر بيشتري دارند ، سريعتر از ساير افراد از بيماري بهبود مي يابند و از زندگي لذت بيشتري مي برند. مترجم:دکتر سميرا سرخوشمنبع:AOL