بيان مسائل و روابط جنسي هميشه در کشور يک تابو بوده و کمتر به مشکلات مربوط به آن پرداخته شده است. گهگاه هم اگر اشاره‌اي به اين موضوع و آموزش‌هاي لازم درخصوص مسائل جنسي قبل و بعد از ازدواج از سوي رسانه‌هاي دولتي و کارشناسان شده، به دلايل مختلف جسته و گريخته بوده است. در سال‌هاي اخير هم صرفا به واسطه تاکيد بر افزايش جمعيت، صحبت درخصوص مسائل جنسي کمي بازتر شده ولي با اين شرايط، محدوديت‌ها کاملا برداشته نشده و کمتر به آموزش‌هاي لازم در اين مورد پرداخته مي‌شود.
طبيعي است در شرايطي که جامعه تشنه شنيدن اطلاعاتي درباره مسائل و آموزش‌هاي جنسي است، شبکه‌هاي مجازي فضايي باشند براي گسترش انواع و اقسام اطلاعات و شايعات، که متاسفانه درصد انتشار مطالب غير علمي بيشتر بوده و با اين حال اين اطلاعات نادرست از سوي افراد پذيرفته مي‌شود. اين درحالي است که آمار رسمي قضايي نشان مي‌دهد، عمده مشکلات مربوط به طلاق، به مسائل جنسي و اختلالات آن بازمي‌گردد. وقتي هم که مسئولي درباره مشکلاتي چون افزايش ايدز، مشکلات روابط جنسي قبل از ازدواج و خارج از چهارچوب خانواده و... صحبت مي‌کند، اين موضوع بهانه‌اي مي‌شود تا افراد در فضاهاي اجتماعي مجازي به نظرات خود درباره رابطه جنسي بپردازند و با استناد به صحبت‌هاي گفته‌شده، اطلاعات و توصيه‌هاي غير علمي و غيرمنطقي خود را هم بسط دهند.
يکي از اين توصيه‌ها هم، افزايش تعداد دفعات روابط جنسي به دلايل مختلف است. مثلا به زوجين عصبي که تحت‌تاثير استرس هستند، توصيه مي‌شود براي بهبود شرايط، روابط زناشويي خود را افزايش دهند. اينکه چنين توصيه‌اي تا چه حد مي‌تواند در کاهش استرس زوجين نقش داشته باشد، موضوعي است که دکتر حامد محمدي‌کنگراني، روانپزشک و مشاور خانواده و عضو كميته رسانه و كميته آموزش انجمن روان‌پزشكان به آن اشاره مي‌کند.
اهميت کيفيت روابط جنسي و عوامل تاثير گذار بر آن
اگرچه رابطه جنسي يکي از ارکان مهم بين زن و مرد است، ولي نبايد فراموش کرد که افراط و تفريط در آن مي‌تواند باعث بروز اختلالات رواني - جنسي و همچنين مشکلات زناشويي و روابط بين‌فردي شود. برخلاف تصور عام، در يک رابطه جنسي موفق، تعداد دفعات رابطه مهم نيست، بلکه کيفيت و ميزان لذت بردن و رسيدن به آرامش و رضايت طرفين در آن اهميت دارد. نبود آموزش درخصوص مسائل جنسي، بزرگ‌ترين آسيب در ازدواج است و برنامه‌ريزان بايد با آموزش و ترويج فرهنگ، درصدد اصلاح نگاه تابو و پنهانکارانه به اين موضوع باشند.
درواقع عدم تطابق بين نيازهاي جنسي و تعداد دفعات برقراري رابطه، مهم‌ترين عامل موثر در بروز مشکلات زناشويي زوجين است و معمولا مشکل عمده اين زوجين در اين است که هر بار به اجبار يکي از طرفين به داشتن رابطه جنسي تن مي‌دهند، يا اينکه به دلايل مختلف از جمله مشکلات خانوادگي و جنگ و جدل بين خانواده‌ها و... زوجين از برقراري رابطه زناشويي امتناع مي‌کنند. درحالي که همانطور که گفته شد، هم افراط و هم تفريط در رابطه جنسي مي‌تواند منجر به بروز اختلالات رواني-جنسي و همچنين مشکلات زناشويي و روابط بين‌فردي شود.
مهم‌ترين ارگان جنسي، مغز است و نقش مهمي در رفتارهاي جنسي ايفا مي‌کند. درواقع، افکار، احساسات و هيجانات و خاطرات ما، همگي در اثر مکانيسم‌هاي خاصي که در مغز اتفاق مي‌افتند، شکل مي‌گيرند. تقريبا هر نوع رويداد حسي که تجربه مي‌کنيم و توسط مغز پردازش مي‌شود، بر تحريک و برانگيختگي جنسي تاثيرگذار است. به عبارت ساده‌تر، افزايش کيفيت در يک رابطه جنسي و لذت بردن از آن در مغز انجام مي‌شود و اين مساله برخلاف تصور عام، ربطي به ارگان‌هاي جنسي مثل بزرگي و کوچکي آلت تناسلي و... ندارد.
طبيعي است که زندگي در دنياي امروز بدون دلهره و اضطراب و استرس ممکن نيست و وجود استرس، نوسانات خلقي و نگراني‌هاي روزمره يا باليني يکي از زوجين يا حتي هر دوي آنها، مي‌تواند منجر به شکل‌گيري اختلالات جنسي، نارضايتي جنسي و فقدان تجربه لذت‌بخش جنسي آنها شود. اما اين مساله که داشتن روابط جنسي در شرايطي که فرد دچار استرس است، مي‌تواند مفيد باشد، درست نيست. معمولا افراد پراسترس وقتي در معرض استرس هستند، دچار درگيري ذهني و نوسانات خلقي مي‌شوند.
حال تصور کنيد فردي که دچار درگيري ذهني است و مدام در ذهن خود با استرسي که مواجه شده، کلنجار مي‌رود چگونه مي‌تواند سطح استرس خود را با افزايش دفعات رابطه زناشويي بکاهد! آن هم در دنياي پراسترس و پرمشغله امروز که انواع اختلالات جنسي به اشکال متفاوت از جمله کاهش ميل جنسي، عدم رسيدن به ارگاسم در زنان، دردهاي مقاربتي، انزال زودرس و ديررس در آقايان و.... بروز مي‌کند. پس نبايد از اين مساله غافل بود که وقتي به دنبال مشکلات رواني مثل استرس، درگيري‌هاي ذهني ايجاد مي‌شود، فعاليت جنسي تحت‌تاثير آن قرار مي‌گيرد و درنتيجه كيفيت و احساس رضايت طرفين از آن كاهش مي‌يابد.
زوجين بايد بدانند در بسياري از شرايط، به‌خصوص وقتي يکي از طرفين دچار استرس است، يک رابطه عاطفي فيزيکي مثل هم‌آغوشي ساده، نازو نوازش، زمزمه حرف‌هاي عاشقه و محبت‌آميز، بغل کردن، دوش گرفتن، بيرون رفتن، تماشاي يک سريال يا شام خوردن يا گرفتن دست يکديگر و... همگي مي‌تواند نمودي از رابطه جنسي باشد و باعث آرامش فرد شود و منظور از رابطه جنسي، صرفا عمل سکس نيست.
منبع:salamaneh.com