بازي جواد عزتي در سريال بيمار استاندارد
جواد عزتي بازيگر نقش اميد در سريال «بيمار استاندارد» گفت: سريال‌هاي تلويزيوني حداقل در ژانر کمدي از سينما جلوتر هستند و بسياري از بازيگران کمدي سينما نيز به واسطه تجربه‌هاي تلويزيوني‌شان به سينما راه يافته‌اند.
جواد عزتي بازيگر سريال «بيمار استاندارد» درباره مهم ترين ويژگي نقش خود در اين سريال مناسبتي نوروز که اين شب ها از شبکه يک سيما روي آنتن رفته است، گفت: علاوه بر فيلمنامه خوب و متن قوي اين سريال، براي شخص من نوع اعتياد نقش اميد که من آن را ايفا مي کنم، جالب بود. او به بوي چسب اعتياد دارد و اين نوع اعتياد واقعا وجود دارد و عده‌اي به آن دچار هستند. اما شايد بسياري از مردم با آن آشنا نباشند.
وي افزود: اين جنس اعتيادها يک درگيري مهم است و کاربرد آن در داستان صرفا براي فانتزي نيست. من از اين اعتياد وحشتناک اطلاع داشتم و اين ويژگي بيش از هر چيز کاراکتر اميد را براي من جالب و من را به نقش نزديک کرد. به نظرم ساير کاراکترهاي اين سريال نيز يک ويژگي مهم دارند. اين که نويسنده آن ها را در داستان رها نکرده است و حتي نقش هاي گذري هم استفاده کاربردي در متن پيدا کرده اند.
اين بازيگر در پاسخ به اين که با توجه به کوتاه بودن کميت نقش ها در سريال چقدر فرصت کافي براي معرفي شخصيت ها وجود دارد، بيان کرد: براي قضاوت در اين رابطه لازم است بقيه قسمت هاي سريال را ببينيم. چراکه خود من هم مثل يک بيننده اين شب سريال را مي بينم. اما به نظرم تک تک کاراکترها در متن «بيمار استاندارد» استفاده کاربردي دارند و هيچ نقشي به قصه وارد نشده است تا فضايي را پر کند.
وي با مهم تر ارزيابي کردن کيفيت نقش در اين اثر عنوان کرد: من در سينما تجربه بازي در نقش هاي کوتاه از نظر کميت را زياد داشته ام. «شيار 143»، «همه چيز براي فروش»، «کلاشينکف»،« طلا و مس» از جمله اين کارها هستند که از نظر ارزشي براي من فيلم هاي مهم و بزرگي بودند و دوست داشتم از آن ها سهمي داشته باشم. زيرا از همان ابتدا مي دانستم که ممکن است اين فيلم ها به کتابخانه هاي مردم برود و در تاريخ سينما ماندگار شود. اصولا هميشه از همکاري با کارگردان هاي خوب لذت برده ام و «بيمار استاندارد» تجربه اولم براي اين نوع نقش ها نبود.
وي همچنين ادامه داد: سريال هاي تلويزيوني حداقل در ژانر کمدي از سينما جلوتر هستند و بسياري از بازيگران کمدي سينما نيز به واسطه تجربه هاي تلويزيوني شان به سينما راه يافته اند. اين يک فرصت براي تلويزيون است که نبايد آن را از دست بدهد و با رعايت استانداردها اين حوزه را تقويت کند.
بازيگر سريال «سه دونگ سه دونگ» خاطرنشان کرد: اگرچه سريع ساخته شدن سريال ها در شرايط بحران مالي تلويزيون به کمک اين رسانه مي آيد و هرچه اين سرعت بيشتر شود هزينه هاي توليد کمتر خواهد شد، اما بايد در نظر بگيريم که اين يک رويه درست و استاندارد نيست و نبايد عادي شود. ضمن اين که براي سريال هاي کوتاه و بلند اين روند تفاوت دارد. مثلا براي يک سريال 90 قسمتي طبيعي است که بخشي از توليد همزمان با پخش صورت بگيرد. در اين صورت مي توان بازخوردهاي مخاطبان را هم دريافت کرد و در ادامه کار به آن توجه داشت. اين سريال ها مانند روزنامه هستند و آيينه اتفاقات روز جامعه. اما درباره سريال هاي کوتاه 13 قسمتي که قرار است مثل يک رمان يا داستان تعريف شوند بايد همه چيز قبل از توليد حاضر و آماده باشد.
وي همچنين درباره ويژگي هاي «بيمار استاندارد» بيان کرد: اين نوع سريال ها در دنيا معمولا از شبکه هاي کابلي پخش مي شوند يا به صورت اينترنتي مردم آن ها را خريداري مي کنند. زيرا تک تک ديالوگ هاي آن ها بار اطلاعاتي دارد و نياز دارد مردم با تمرکز آن را ببينند.
منبع : farsnews.com