چه خبر - حذف ايران با شکست مقابل ژاپن در جام ملت هاي آسيا
قرار بود رويا بسازند. اين بزرگترين سد بود سدي 43 ساله. چهره‌هاي‌شان نشاني از ترس نداشت مصمم بودند براي تاريخ سازي.
نه فقط آن يازده‌تاي ترکيب اصلي که روي سکوها هم وضعيت همين طور بود.
سوت بازي که زده شد صداي بوق بود.صداي طبل و تشويق‌هاي ايسلندي. ايران چي کارش مي‌کنه‌هايي که قطع نمي‌شدنپ. اسم ورزشگاه اگرچه هذا بن زايد بود اما همان آزادي خودمان بود فقط کمي خانوادگي‌تر. اينجا صندلي بغلي‌ات حتما برادر پدر، اصغر يا اکبر ننشسته بود. خواهرها، مادرها و فرزندها ، همه کنار هم و با تمام وجود داشتند تيم‌ملي‌را تشويق مي‌کردند.
بازي که شروع شد ، بر طبق پيش بيني ايران عقبتر نشسته بود. باز حمله اول براي رقيب بود. اين بار البته تک حمله هم نبود. توپي که يکبار با دخالت و تکل به موقع کنعاني زادگان به اوت رفت، ضربه سري که مهاجم ژاپني بالاي دروازه انداخت و توپي که دوآن قصد داشت با جا خالي وارد گل بيرانوند کند اما ايران خوش شانس تر از او بود.
اين اما معنايش بي شانس بودن ايران نبود که بي شک مهمترين صحنه بازي را در نيمه اول سردار رقم زد. دريبل‌هاي ويرانگرش و توپي که گلر ژاپن معجزه‌آسا با نوک پا به کرنر فرستاد.
يکبار سردار اعتقاد به پنالتي داشت و داور نداشت و يکبار هم خود دفاع ژاپن داشت کار بازي را زير فشار تشويق‌هاي روي سکوها يکسره مي‌کرد.
بازي اما همان طور که سوبيت خاطر ستاره پيشين تيم‌ملي امارات گفته بود، زيباترين و پيچيده‌ترين تقابل جام بود.هماوردي سخت که همه در انتظار گل اولش بودند.
بوسه اميري به هر توپ براي پرتاب اوت‌هاي دستي و پرتاب‌هايي که به قول مهدي مهدوي کيا همچنان بايد تيزتر ارسال مي‌شدند ، اقلا تا نيمه اول بازي به کارمان نيامده بودند و همچنان بايد انتظار دقايق آتي کشيده مي‌شد براي باز شدن قفل بازي.
قفل بازي باز شد اما نه آن طور که ما مي‌خواستيم.سخت کوش‌هاي ژاپني بودند که گل زدند.دقيقه 55. يک گل عجيب. يک خطاي پشت 18، بازيکناني که بازي را ول کرده بودند تا اعتراض کنند. داوري که آوانتاژ داد و دروازه اي که توسطاوساکا باز شد.
چند دقيقه بعد يک ضدحمله ديگر واين بار پنالتي و گل . تيم از هم پاشيد . نابود شد . هيچ شباهتي به يک تيم قهرمان نداشت. بازي احساسي و يک تراژدي مطلق. اينکه در دقيقه 92 گل سوم را هم خورديم. اينکه پر از اشک بود روي سکوها و اينکه اين پايان يک مسير 8 ساله شد با دستاوردي تمام براي منتقدان، همه و همه مثل آوار روي سر يک تيم خراب شد.
اگرچه روي سکوها جمعيت بازيکنان‌شان را تشويق مي‌کردند اما همان طور که خود کي‌روش گفته بود. بازي‌هاي حذفي بازي‌هاي همه چيز يا هيچ چيز بودند و سهم ايران هيچ چيز شد.
منبع: khabaronline.ir