چه خبر - در جستجوي خانه دوست
سخت عجيب است، تصور کردن خاطره اي چنان وسيع از انساني که نبودنش عين بودن است و هر آن در تمام هستي جريان دارد.
نگريستن به هر آن چه رنگي از بودن دارد و بويي از زندگي، خاطره مردي را در ما زنده مي کند که بيش از هر انسان ديگري عشق مي ورزيد به زندگي، به بودن و به جان بخشيدن...
هستي بخشيدن به جاده ها، به نماهاي دور و دست نيافتني از کوه ها...
به هم دردي با کودکي که به دنبال خانه دوست در پيچ و تاب جاده ها روز را به شب مي رساند، به دلتنگي براي نيمکت هايي که بخشي از کودکي مان را پشت آن گذرانديم، به دوستي با درختان، باران و هر آنچه که از عشق سخن مي گويد...
بي ترديد شما هم پس از هر زلزله، به لرزيدن خاطرات کودکي زير درختان زيتون مي انديشيد... شک ندارم شما هم دلتان مي خواست تمام دفتر مشق هاي دنيا را براي کودکي که تنها در پي دفتري رهسپار خانه دوست بود به ارمغان بياوريد...
افسوس، افسوس که ديگر تنها خاطراتش ماند و البته جاي بسي خرسندي که دنيايي از شيرين ترين و لطيف ترين خاطرات را برايمان به يادگار گذاشت...
عباس کيارستمي را نمي توان در واژه اي گنجاند، نمي توان گفت زادروز فيلم ساز، يا يک نقاش يا شايد هم شاعر... نه ... نمي توان اين گونه نوشت از خالق زيباترين نماها، نمي توان تنها بسنده کرد به ذکر نام چند فيلم و تمجيدهاي ژان لوک گدار، اسکورسيزي و ميشل هانکه و ...
نه...اين ها کافي نيست براي کسي که درخت را دوباره معنا کرد و حافظ را دگرگون زمزمه مي کرد...
عجب آن که پس ازدرگذشت هنرمندي، بر مبناي سنت و رسم، زادروز هجرتش را گرامي مي دارند، اما کيارستمي حتي نبودنش نيز عين بودن است و فقدانش نيز خود مرهم است بر غمي که هربار با ديدن خاطراتش آوار مي شود...
مصادف با زادروز ميلاد عباس کيارستمي، نمايشگاه گروهي عکسي براي نکو داشت ياد و خاطره استاد رنگ ها و منظره ها، با حضور جمعي از هنرمندان صاحب نام کشور برگزار مي شود.
در استيتمنت نمايشگاه اين گونه آمده:
عباس كيارستمى در اول تير ماه به دنيا آمد و در چهاردهم تير ماه نيز از ميان ما رفت. انگار كه اين ماه ماهِ اوست. به همين دليل نمايشگاه گروهى عكس گالرى ايوان در روز تولدش افتتاح خواهد شد و در روز فقدانش، به آخر خواهد رسيد.
به نشانه‌ى ادب و احترام در برابر او.
پوستر نمايشگاه تک درخت
نويسنده: فاطمه بوربور
منبع: سيمرغ