چاپ

چه خبر - از «راهپيمايي» تا «کارناوال‌سازي» روز قدس!

يک بررسي اجمالي در اخبار روز قدس و يک گشت و گذار ساده در آرشيو صداوسيما و ويدوئو هاي مردمي از روز قدس در سال‌هاي اخير مي‌تواند مطالب جالبي را برايمان روشن کند.
راهپيمايي روز قدس امسال هم برگزار شد و حواشي بعضا تلخي هم داشت. اين‌‌که با گشتن در آرشيو رسانه ملي به‌راحتي مي‌توان دريافت که سال به سال اين حرکت عظيم و ملي و تقريباً منحصربه‌فرد و اين پايگاه بزرگ اجتماعي براي نشان دادن ظلم‌هاي عالم‌گير يک رژيم کودک‌کش، دارد از يک راهپيمايي «انزجاري» به يک «کارناوال» شاد و سرگرم کننده تبديل مي‌شود.آن‌جايي که پرچم کشورها را تن چهارپايان مي‌کنند و مسابقه پرتاب دارت به چهره‌هاي منفور برقرار مي‌شود و شعارهاي کودکانه و سخيف سر مي‌دهند و خلاصه هر کسي براي خودش در اين راهپيمايي عالمي دارد!
البته چون تعداد مردم زياد است و ضابطان دادگستري هم نمي‌توانند در اين روز مواظب همه چيز باشند، و البته شاهديم که اتفاقا در اين روز «گشت ارشاد» هم کلا تعطيل است، مع‌الاسف هستند افرادي که اين حرکت انقلابي و ملي را به محلي براي انتقام‌کشي و فحاشي و توهم‌پراکني خود تبديل مي‌کنند و البته و متاسفانه از مجازات و تعقيب نيز در امان مي‌مانند و آخرش هم کار به جايي مي‌رسد که مسئولين سابق و فعلي را مورد اهانت قرار مي‌دهند يا مثلا آن‌ها را متهم به «وطن فروشي» و «خيانت» مي‌کنند. (اشاره به توهين‌هاي سال‌هاي گذشته به مرحوم هاشمي و اين بار به جناب آقاي دکتر صالحي رياست محترم سازمان انرژي اتمي). مگر نه اين‌که رهبري معظم انقلاب درست چند روز قبل به آقاي رئيس سازمان انرژي اتمي دستور مستقيم دادند که چه کنند، مگر نه اين که ايشان سال‌هاست در امر مشکل جهان با ما (پرونده هسته‌اي) صاحب کرسي و داراي نظرات کارشناسانه و عضو گروه مذاکره‌کننده با جهانيان بودند، مگر نه اين‌که توهين طبق مادتين 608 و 609 قانون مجازات اسلامي جرم است؟ و هزاران مگرهاي ديگر که بايد از مسببين آن پرسيد و از صاحبان امر تقاضاي رسيدگي نمود.
هر چه قدر هم منازعات سياسي در ايران داغ است و جبهه‌ها و احزاب و چهره ها با هم سر هر موردي بگومگو دارند، اما لااقل فضاي روز قدس يک جهت دارد و آن‌هم انزجار و اعلام برائت از جنايتکاران صهيونيست است. فلسفه وجودي اين روز را نبايد محل تسويه‌حساب‌هاي نشدني و دسته‌اي کنيم. درست است که برخي از صاحبان انديشه شايد ريشه تمامي نابساماني‌هاي ايران را از نزاع و درگيري با اسرائيل مي‌دانند و برخي‌شان هم معتقدند که بايد يا با اسرائيل راه بياييم يا لااقل اين‌قدر شفاف عليه‌اش موضع نگيريم که جاي بررسي آن را در اين نوشته نمي‌دانيم. اما اين‌که در چنين فضايي، آن‌هم با دهان روزه، هر حرف و حديثي را از خود طراوش کنيم هم جاي سوال و کنکاش دارد.
يقيناً افزودن به آگاهي شرکت‌کنندگان در چنين راهپيمايي آن‌هم از سوي تمامي ارگان‌هاي ذي‌ربط مي‌تواند ضمن بالابردن دانش سياسي و تاريخي ملت، آن‌ها را مصمم‌تر نموده و از روي همين «شعور»، نسبت به افزايش «شور» آن‌ها و حتي خانواده‌هاي آنان نيز کمک نمود، ليکن تنها چيزي که در اين مدت بسيار نادر اتفاق افتاده است، توجه به همين مورد است. شايد اصلا ملت ايران درک درستي از تاريخ صعود و فرود روابط ايران با اين رژيم نداشته باشند که البته بسياري هم ندارند. يا لااقل از تاريخ سرزمين فلسطين برايشان گفته شود تا برخي شبهات تاريخي و رسانه‌اي در اين مورد را بهتر بشناسند و تحليل کنند. نسبت اسرائيل را با منافع ملي ايران برايشان ترسيم کنيد يا لااقل کمک کنيد تا درست از واقعيت‌ها و تکرار تاريخ درس بگيرند.
از پروژه‌هاي نظامي و اطلاعاتي و اقتصادي ايران در رژيم قبلي و اسرائيل براي ملت صحبت کنند و تاريخ فريبکاري‌هاي آن‌ها را به ملت يادآوري کنند، از پول‌هاي ملت ايران که اسرائيل به بهانه‌هاي مختلف بعد از انقلاب آن‌ها را بلوکه کرده و در محاکم مثلا عادلانه جهاني هم محکوم شده و اصلا وقعي به آنها ننهاده براي مردم صحبت شود. از چرخش معني‌دار عمده کشورهاي عربي و مرتجع و رقصيدن به کام اسرائيل، از قصه‌هاي حج رفتن ملت ايران در اين 50 سال اخير و رفتار عرب‌ها با حجاج به‌خاطر اسرائيل برايشان بگويند.
سر آخر ملت را هوشيار کنيد و از شعورشان بهره ببريد نه از شوري که هر از چندي بلايش دامن‌گير خودمان خواهد شد.
مهدي حاج محمود عطار

منبع: khabaronline.ir