چه خبر - با جک ساختن براي تيم ملي، کول و خفن به حساب نمي آييم!
کمتر از يک هفته تا آغاز رقابت هاي جام جهاني 2018 روسيه و اولين بازي تيم ملي ايران زمان باقي مانده. دوباره فوتبال در نقش پيوند دهنده قلب ميليون ها آدم قرار است جادوگري کند. جادوي فوتبال اين بار از همان جنسي است که هر چهار سال به چهار سال پرضربان ترين نود دقيقه هاي قلب مردم يک کشور را به همراه دارد.
انگار که نه نفس کشيدن مان در طول اين نود دقيقه ها مثل قبل است و نه رفتاري که از خود بروز مي دهيم. اين بدون شک بزرگ ترين اتفاق دنياي ورزش است که اينطور عميق در قلب جماعت عاشق فوتبال نفوذ مي کند. اما ما تا چه حد براي شروع بازي ها و رسيدن ديدار اول خودمان مقابل مراکش آماده هستيم؟
اينکه پخش شدن نااميدي به اسم واقع بين بودن بين مردم تبديل به يک اپيدمي شده و همه اين روزها سعي در زدن عينک واقع بيني دارند، موجي از تعجب را براي کساني ايجاد مي کند که فارغ از هر حرف و حديثي دوست ندارند ثانيه اي از روياي درخشش در جام جهاني را با واقعيت هايي از اين جنس عوض کنند. رويايي که شايد مثل چهار دوره گذشته در حد همان رويا باقي بماند، اما شايد فقط ما باشيم که با دست خودمان مي خواهيم خط ارتباطي بين فکرهايي که در سر داريم و واقعيت را از بين ببريم. مايي که چند روز مانده به اولين بازي تيم ملي کشورمان، همچنان در حال جک ساختن هستيم و احساس مي کنيم به شدت کول و خفن به حساب مي آييم. که اگر اينطور نبود الان موجي صد درصدي از حمايت در کشور پخش شده بود. نه اينکه با نيش هاي مان از خودمان عجيب ترين آدم ها را بسازيم.
آدم هايي که حتي موقع رسيدن به افتحار و صعود به جام جهاني هم دست از دو گروه موافق و مخالف شدن بر نمي دارند. حتي براي يک ماه هم شده، اگر اين اتفاق رخ مي داد الان هشتاد ميليون قلب به معناي واقعي – نه فقط در شعار – پشت تيم ملي کشورشان بودند.
البته که هيچکس نبايد از واقع بيني دور شود. هيچکدام از ما پيش از شروع جام از تيم ملي کشورمان انتظار صعودي مقتدرانه از گروهش را نداريم. اما کاش يک نفر پيدا مي شد تا از فايده اينطور کوبيدن تيم در آستانه چند روز به شروع بازي ها براي کساني که حمايت صد درصدي را پيش گرفتند مي گفت. نه روز تا اولين بازي ايران زمان باقي مانده. گروهي که هميشه انتقاداتي از جنس انتقادهاي امروز را به زبان آوردند، از روز اول حضور کي روش چنين رويه اي را پيش گرفتند. آيا چيزي تغيير کرده که اين فاصله کم زماني تا آغاز بازي ها بخواهد دوباره تغيير کند؟
حاصل چنين هجمه اي غير از سرد شدن بازيکناني است که اين روزها خودشان را به نشنيدن و نديدن زدند تا مبادا متهم شوند؟ جام جهاني که براي ايران به پايان برسد، فرصت دوباره براي به زبان آوردن صحبت هاي هميشگي بسيار است.
چه کي روشي روي نيمکت ايران باشد، چه نباشد. واقعيت اين است که خيلي هم خوب نيست ما در همه زمينه ها در دنيا تک و اول باشيم! پس با اينکه شايد دير شده باشد، بد نيست حداقل اين يک هفته حسي به روسيه بفرستيم که انگار آدم هاي قبلي ما نبوديم و حرف ها و تمسخرهاي قبلي متعلق به ما نبوده. بد نيست از خودمان در اين يک هفته آدم هاي جديدي بسازيم تا حداقل اگر شده با احتمال بسيار کم، تيم ملي مان به رويايي که در سر داريم رسيد، با فکر کردن به انتقادهاي لحظه آخري مان عذاب نکشيم. فکر کردن به رويا هيچوقت خرج نداشته. اما خالي کردن پشت تيمي که به اميد شنيدن ضربان قلب تک تک مردم کشور راهي تورنمنتي به بزرگي جام جهاني شده، هميشه با هزينه هاي زيادي همراه بوده.
منبع: khabaronline.ir