چه خبر - روزه خواري جرم نيست و شرايطي دارد
يکي از موضوعاتي که با فرارسيدن ماه مبارک رمضان مورد توجه مردم قرار مي‌گيرد نگاه قانوني و حقوقي به موضوع روزه خواري است.
بر اساس موازين دين مبين اسلام روزه گرفتن يکي از امور واجب در دين است که همه مسلمانان موظف هستند در ماه مبارک رمضان اين واجب الهي را رعايت کنند.
اما با اين حال دين اسلام شرايط بيماران و مسافران را مورد توجه قرار داده و براي اين قبيل افراد شرايطي را درنظر گرفته است که بتوانند بدون مشقت و سختي اين ماه مبارک را بگذرانند.
هرچند که روزه گرفتن در اسلام عملي واجب و روزه خواري بدون دليل و عذر شرعي عملي حرام است، اما قانونگذار جمهوري اسلامي ايران روزه خواري را صراحتا جرم انگاري نکرده است و براي آن شرايطي در نظر گرفته است.
چون کشور و جامعه ما براساس مباني دين اسلام پايه گذاري شده است لذا رعايت اين چارچوب‌ها براي همه افراد لازم است. وقتي که روزه گرفتن براي همه واجب است پس براي کساني که شرايط روزه گرفتن ندارند نيز حفظ حرمت و احترام به اين واجب لازم است و نبايد حقوق ديگران را نايده بگيرند.
چيزي که در قانون به آن تاکيد شده است عدم روزه خواري در ملاء عام و تظاهر به آن است، کما اينکه اگر فردي در منزل خود و يا مکان خلوتي که ترددي وجود ندارد اقدام به خوردن روزه کند اين کار او مجازاتي را در پي نخواهد داشت.
قانون مجازات اسلامي در ماده 638 به اين موضوع پرداخته است و گفته است که هرکس علنا در انظار عمومي و معابر تظاهر به عمل حرامي نمايد، علاوه بر کيفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه يا تا 74 ضربه شلاق محکوم مي‌گردد و در صورتي که مرتکب عملي شود که نفس آن عمل داري کيفر نمي‌باشد، ولي عفت عمومي را جريحه دار نمايد فقط به حبس از ده روز تا دو ماه يا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
با ملاحظه و دقت در اين ماده به جرم بودن روزه خواري در ملا عام مي‌توان دست يافت. چرا که بر اساس موازين دين اسلام روزه خواري عملي حرام است.
بايد گفت: عمل روزه‌خواري رفتاري خلاف و ناپسند است و حتي افرادي که عذر شرعي دارند بايد حرمت روزه‌داران را حفظ کنند البته تعابير «علنا»، «معابر عمومي» و «عملي که عفت عمومي را جريحه‌دار کند» در قانون مجازات جاي بحث و بررسي بسياري دارد.
منبع: mizanonline.com